3 meses GRATIS



Mejores mensajes de ARES:
Estimados paisanos: Siento no haberos acompañado ayer al circo, los payasos me han dejado de gustar, será que me voy haciendo viejo y la pantomima en lugar de estimularme me produce depresión, no obstante no os preocupéis, me lo he pasado bien, desde la terraza del que llaman el pescador, sentado y tomándome una cerveza me paré a contemplar las lucecitas insinuantes de Barracido en una noche de medio luar, es lo que tiene Ares si algo te incordia acercarse allá y evadirse no hacen falta recetas cuando ... (ver texto completo)
Creo recordar que agosto era el mes en que la máquina de mallar convocaba con su trequeteo acompasado a los niños para ver el espectáculo de ver hacer lo que antiguamente necesitaban muchos brazos, por un lado salir el trigo y por otro la paja y como de forma volátil la cáscara se desperdigaba.
El motor sostenido sobre un pequeño carro y que una correa sin fin movía los rodillos con ejes que daban movimiento a la máquina operativa.
El carro sobre el que se sostenía el motor tenía una cabezalla ... (ver texto completo)
Sentado sobre el petril del muelle, miro al horizonte que no permite que la mirada se pierda en el infinito, es el monte San Miguel que como obstáculo me obliga a mantenerme en la realidad, miro a la izquierda y el Mourón sugiere ocultar a sus espaldas algo que me sustraiga de una realidad inasumible.
Como es posible que a los ciudadanos se nos pretenda instalar en una actitud políticamente correcta mientras los botarates indocumentados irrumpen ante las cámaras en debates de gallinero en donde ... (ver texto completo)
El lenguaje corporal delata a las personas que expresan palabras que son todo lo contrario de lo que dicen.
Por eso hoy me voy a la playa en Ares en el lugar donde se admiten los perros así cuando los oiga ladrar sabré que no me están engañando.
Después de lo visto ayer en todos los telediarios es lógica la decisión.
No voy a mirar en las hemerotecas por lo que unos decían y ahora se tienen que comer las palabras, no se trata de apelar a la unión de todos los demócratas lo que ya me suena a cursilería, no voy a decir lo que pienso, aunque se me pueda escapar que remando todos hacia el mismo lado tirando por la borda el narcisismo se puede llegar a buen puerto.
No me asusta pensar que el primer desgraciado inyectado por el odio pueda cometer una locura esto sucede así por que en la trastienda existen poderes ... (ver texto completo)
A primeira fiminista da nosa terra, foi a Jalolla, levaba unha botella de caña do ribeiro cuberto por un mandil i o chegar a unha esquina empinaba i logo se lle oía dicir... puaaaf non sei cómo carallo lle pode gustar esto os homes.
Faíao con gran sacrificio, como acto reivindicativo a facer o mismo que moitos homes
Faíao con certa discreción
Xamais dos xamases oíselle cantar a rianxeira aninda que estaba nos seus dereitos
LOS VERANEANTES
Si había un hecho en particular que acontecía en el pueblo cuando este a diferencia de la ciudad tenía un módus vivendis muy diferente incluso en la aceptación de la escala de valores, era la llegada de los veraneantes, era corriente que el cabeza de familia se mantuviera trabajando en su lugar habitual mientras la mujer y la prole se establecieran en Ares casi los tres meses de verano, razón por la cual los niños se integraban a los demás niños creando lazos de amistad que luego ... (ver texto completo)
Las chalanas: Legendarias embarcaciones auxiliares chatas por delante y por detrás no teniendo clara la diferenciación, entre otras utilidades servían para acercar al marinero al pequeño pesquero que se hallaba fondeado en las amarras o para regresar a tierra una vez dejado la embarcación fondeada pintadas de negro que era el color que le daba el chspapote,: sustancia con la que se pintaban por aquel entonces
Las niñas jugaban al chique, a la cuerda y a la rueda en un ejercicio de explosión vital y coordinación, entonces no existían gimnasios, tampoco hacían falta, la línea la marcaba el no parar
Cuano sientes que te se parte el alma, que las entrañas te se hacen jirones y que la impotencia te conduce a la realidad que siempre has despreciado, cuando el sufrímiento es la virtud que te despierta y te coloca en el lugar que te corresponde, cuando llegada la hora de la verdad a ti solo te corresponde la respuesta, cuando no tienes regazo en el que llorar, cuando la vanidad es estúpida ¿a quien te queda por rogar?
Creo en la virgen que con dieciocho me dió otra oportunidad y ahora le ruego por ... (ver texto completo)
Por unha saida de urxencia que a nadie lle voy a contar vestinme rápido sin apenas sacar as legañas, o tempo era xusto si quería chegar xusto a hora da convocatoria.
A guardilla na que residía que me deixaba unha tía solteirona residente no Paraguai tiña o piso de madeira e algunhas tablas afectadas por sitios en onde algún día había goteiras que sempre trataba evitar para non clavar a pata, o caso e que co o apuro unha delas pisei, con tan mala pata que ela metín no burato que fixen por causa do meu desatino fruto da inesperada urxencia, hasta mais ala da rodilla quedoume a pena colgando, e no piso de abaixo o teito de escallola furado e sentado no retrete un home cagando, saquei a pata e dime que tranquilo eu rápido que tiven que marchar i antes poñendo outros zapatos non me podía parar un deles me caerá abaixo o cagadoiro, funme i o outro día o regresar encontrome con o zapato a porta, logo vinme na obriga de dar a cara e dicir que me facía cargo dos gastos de arreglar o teito de escallola o meu pesar pois andaba sin puto can.
Me dixenón que nada logo entereime que el era albañil vivía coa su muller e non tiñan filos,: pensei eu non querrán adoptarme, o caso e que non os volvió a ver non coincidimos na escaleira nos pocos meses que me quedaron ali na que la guardilla sin ascensor, suerte tuve pos vergoña me quedo e poiden esquivala ... (ver texto completo)
Hoy toca excursión, vamonos a las baterías de Chanteiro y disfrutemos del paisaje, la entrada a la ría de ferrol con dos fuertes vigilantes, ni el mejor de los novelistas es capaz de describir lo que los ojos verán
Y pensar que muchos gallegos lo ignoran
Viajar por Ares
Ayer foi un día de papatoria, subimos o monte de non sei donde, e entramos en un mesón que non me acordo cómo se Chama, o marido Tomás dormido sobre o mostrador, o curmán Ambrosío, como quen non o ten, y a alma do negocio Rosinda menudas tetas non tiña, a todo elo empezamos a papar, menudo roer no churrasco asado lento en madeira de caballo, levou o seu tempo asalo, come come bebe bebe e a roer; ata que con tanto entusiasmo houbo unha imprecisión alguien dou cos fuciños no garrafón, pidimos un trapo ... (ver texto completo)
12, 55 horas, Fai un Sol de Carallo, o no.
Que manía de pedir sol para andar sempre derreado e poder salir cando se recollen as ja liñas.
Sabedes vos o que queredes Có ben que está cando hai fredquiño.
¡ardelle o eixo Mari Pepa!
Bos días..
En donde está ubicada la casa consistorial, antes existía una casa con jardín y dos pabellones, uno en cada esquina y al frente, semeja o lo era de estilo modernista que agregaban peculiaridad al pueblo, la codicia la ignorancia o vaya a saber lo que, hizo que la piqueta hiciera desaparecer otros que como el casino y en donde estaba el club de remo se diluyeran al definitivo olvido y con ello la de valuación del entorno y sus señas de identidad