Luz ahora 0,08400 €/kWh



Mejores mensajes de ARES:
Se acercan los carnavales, y me retrotraigo a la infancia cuando los escaparates de la Obispa y de la ferretería La Llave exponían las caretas de cartón  que anunciaban los acontecimientos, una de las más solicitadas y de difícil adquisición para mi precario poder adquisitivo era la de un jefe indio de abundante plumaje y rellamante colorido brillante que como reclamo estimulaba los sentidos de los más pequeños.
Cuando tocaba a disfrazarse recurríamos a un baúl que contenía vieja ropa en desuso ... (ver texto completo)
Que fortuna la de aquel que según su hucha le decían miserable pero que en la mesa que fuera siempre había un lugar para él, por que así muchos lo deseaban
Su mayor logro en la vida había sido dejar aparcada la vanidad insistiendo en cultivar la sabiduría que le marcaba el camino que una gran mayoría omite prefiriendo recurrir a los atajos y así les va.
Viviendo una vida llena de artificios solo por el que dirán
Habiendo perdido la capacidad de recrearse en la felicidad por el simple hecho de ... (ver texto completo)
Acábome de enterar, que a antiga casa rectoral que no seu tempo pertenceu os Marzoa, posibles fidalgos do rural, e do que a día de hoxe non se ten nada escrito, e cal era a función de posible autosuficiencia hata ser a casa do cura, vai a ser restaurada, así como racionalizar o espacio da amplia horta da que dispón para función social i a maiores na superficie que foi casa da Arriaszocas e de Chanchito o Sancristán anexa a dita horta e dispor dela para faer un aparcamento gratuito para desconxestionar ... (ver texto completo)
Imos a ver: Que pintan na nosa corporación persoas que ignoran onde se sitúa a pralla do Xuncal a que os ignorantes puxèronlle praia grande, onde estaba situado o lavadeiro de Joterras, i  cal foi a razón pola cal desapareceu o río da Cachorra alterando a natureza que o río producía, por que o coto de Cantaleta non figura en ningún plano, cantas especies de ras residían polo Mazote i porque as ras da Xunqueira falaban distinto idioma, por que o río vello lle siguen chamando o río Novo.
E que e daquelas ... (ver texto completo)
Procesión que acompaña a la imagen de la Virgen del Carmen transportada en una embarcación conmemorando las fiestas del mar en Ares
Todos los vinteún de cada mes había feira en Cabanas, falo daquelas feiras cando casi non había ninguèn que non traballara nunha terra ben da sua propiedade tamén de arrendada, ou que non tivera porco na casa, e alguha que outra jaliña que sacar a pasear, tamén quen tiña coellos
O caso e que estas e outras razóns o poder de convocatoria daquelas feiras era enorme e a oferta singular hoxe levada a deshuso non pasa de ser un mercadillo e sin mais.
Ala fumos a buscar un pequeno porco pa podelo engordar.
O ... (ver texto completo)
La infancia deja de serlo de verdad, cuando han muerto tus padres.
La vejez nos brinda la sana posibilidad de reírnos de nosotros mismos cada vez que nos miramos al espejo y sin darnos cuenta hacemos el más sano de los ejercicios
Los verdaderos amigos son aquellos que lo mismo da el tiempo que haya pasado que le cuentas lo que no le cuentas a los demás
El tirar palante en esta puñetera vida es el ejercicio de tener que interpretar un papel si pretendes sobrevivir algo que al despertar que es entrar ... (ver texto completo)
Quien te lo ha dicho a tí, quien te ha estado mintiendo quien perversamente pretende hacerte sentir complejo de culpabilidad porque la muerte te ha dado tregua, quien ha dicho que para la sociedad supones una carga como si tú no fueras parte de esa sociedad.
Quien que si tu no existieras dejarías de ser un colchón más que le permite al estado y a los que buscan en él el amparo la razón de supervivencia, cuando sí otros como tu no existieran para todos los  demas supondría la insolvencia.
Perderían el servicio doméstico a tiempo real y prestaciones de guardería a coste cero, que si así no fuera la sociedad según la entendemos no tendría solvencia.
Y encima hay que pedir perdón por estar  vivo y cómo intimidando agravar el sentido de culpabilidad para que un sentimiento de culpa te coaccione y no te permita de una puñeteras vez exigir justicia.
Hay sí la vejez anulara la cobardía por que dicen que ya no es edad de tirarse en parapente,  por que aún estando vivo te han aplicado la fecha de caducidad, hay ahora que ya no tienes nada que perder y exiges que ya está bien de aligerar el gasto del estado por que permites sobrevivir a los más jóvenes haciendo gratuitos servicios de guardería y también domésticos manteniendo viva la sociedad como bien así la entendemos
Hay sí fuera como dicen los botarates que no cortan el bacalao por que dejan votar al viejo.
Hay sí los viejos se organizaran para con dignidad marchar a la tumba
Hay sí los viejos hablaran,  a donde irían los botarates.
Organicémonos y muramos con dignidad como lo ha hecho el Cid. ... (ver texto completo)
A noite semellaba extrana, algo malo se presiaxaba que a modo de histeria colectiva o pobo amaneceu.
Sin saber cómo e porqué a xente saleu en pleno a calle, unhos tirando enriba para Lubre a expirar culpas a su igresia e outros cara o alto da Mangona en busca de unha fronteira.
Outros e outras a igresia parroquial, mentras unha vella dicia que eso olía o final, chegábanlle os fuciños as aromas dos crisantemos frores de campo santo, a rezar que e o fin do mundo dicía, e alá ian todos en procesión.
Xa ... (ver texto completo)
Sí por cualquier circunstancia invitas a unos narcisos a compartir mesa, entre gallegos siendo ellos de " aquel lugar ", resulta que tienes que hablar castellano que el gallego no lo entienden y no se vayan a " lixujar ".
Vete tu a su "" país "" y en la misma circunstancia, que por cierto, no te invitan ni aun tocándoles la lotería, verás como te hablan en un dialecto cuya base madre es el latín, por que ni el castellano entienden y si dices que no los entiendes, poniéndote cara de noxo hacen como que van a hacer un esfuerzo.
Bueno pues no se crean, es más frecuente de lo que ustedes piensan  en ese territorio y sobre todo de la esfera profunda, o sea fuera de la cosmopolita Barcelona, cuando hablamos de los pailarocos que se maquillan de cierto aire de superioridad cómo que van por la vida perdonandosela a los demás, España nos roba dicen.
España la tienen colonizada económicamente desde siglos atrás, potenciada por la labor de los gobiernos de Franco a quien tenían que adorar por profundizar el proteccionismo obligando a los demás a emigrar para realizar los trabajos que ellos mismos despreciaban
Claro que los descendientes de aquellos a los que despectivamente llamaban charnegos forman parte de su guardia de corps siendo más papables que el papa
Sin meter a todo dios en el saco, pues no hay más que ver a esa sociedad fracturada que desde dentro sufre las consecuencias de los imperantes narcisos por querer hermanarse con los que están fuera del territorio que por un error puntual se le llama territorio histórico, como si los demás no lo fueran.
Si no sucediera así ya que son muchos los que nos quieren mas de la mitad si por personas contamos anuladas por una interesada en su momento ley electoral, a estas horas estaría enviando camiones de bloques donados para comenzar el muro, así quedara arruinado.
Yo creo que es necesario revisar la historia para darnos cuenta que una alta burguesía que arrastrando a los demás así fueran charnegos, llevan siglos tomándonos el pelo y encima tenièndoles que dar las gracias. ... (ver texto completo)
O lío que pasou unhos siglos antes de cristo cando todavía vivia Paco el ferrolano, encontrabase a xente agardando ves na cola da fonte que "mexaba" pinga a pinga ata o límite da desesperación pa que lle chegara o seu turno, non sei si era razón de chorar ou ben de reir, ainda que yo casi me meo.
A Pamelia dis que din que puxo a Isolina a caer dun burro por querer esta colarse diante,  e foi esta e non sei que coño lle dixo que se armaron as de deus y venja dios y lo vea
Foi quen a ofendida de ... (ver texto completo)
Podo dar fe de haber conocido a nenos talentosos que non chegaron mais alá, por que a enseñanza media para eles e as suas familias erá artículo de luxo, e non digamos a universidad
E burros cargados de libros que si chegaron, tiñan todo o tempo que lles fixera falta.
Oxe non te che e así, como diría un ateo, a deus gracias.
Era aquela unha sociedad clasista onde pesaban os apellidos  e salvo que foras un portento todas as portas se che cerraban.
Esta e a outra cara dos que nos recreamos da nostalxia
Nada ... (ver texto completo)
Chamábase Juan, mundialmente conocido po-lo alcume de Chanchito,  era o sacristán do noso pobo que durante mais de corenta anos reinou no feudo da sacristía, alí facíase o quel dicía,  estivera o ovispo de Roma ou no seu defeuto o de Santiago, e si alguien se opoñia a sua xerarquía feudal, pronto lle dicía aquela frase, tu no tienes agricultura, poñendo na sua interpretación cara de enoxado xa que si o mirabas de reollo vías cómo se lle escapaba unha pícara sonrisa.
Durante os oficios relixiosos ... (ver texto completo)
A sair da pasantía de don José e casi sendo noite, acostumbramos a faer algunha gamberrada pa logo sair correndo,  era unha práctica habitual recomendada por prescripción facultativa  como descarga de adrenalina, non fora a ser que se neurotizara a nosa personalidad e se somatizara en calquer doenza.
Bueno, pois de un tempo atrás ata o día do acontecemento a vitima eran as Indalecias as cales lle petabamos a porta pa logo sair correndo.
Eses día o petador foi Vidal, raro en él que era o mais maduro pa sua edade, e sempre negou faelo, ese dia non foi así, con tan mala suerte que a vella apercibida po los de un tempo a esa parte lle viña sucedendo agardou o momento e chimpou desde arriba da ventana un orinal de mexos,  a mi non me tocou polos pelos, Vidal non foi que de repartir a ración do líquido espirituoso saleu empapado e anoxado. ... (ver texto completo)
Donde se atopa barrio sésamo que e en onde antigamente unha muralla   marcaba o límite da calle coa horta do cura, unha hilera de olmos dabanlle nome a ese área, conocida entonces por Detrás dos Olmos, enfrente un cerrado onde algún día existiu un pequeno taller, olvidouseme o nome do artesan que hasta hai ben pouco se me recordaba, creo chamábanlle o Santa María.
E ali pegado a muralla e agachado xa que era casi noite se encontraba un home cajando,  eu pobre de min que nunca  tal cousa había visto, ... (ver texto completo)