LUBIAN: Aprezado Piño: Eu sei co sinor nahún pretende darme...

Lo suyo Sr romerales era un oficio de cojones y no obstante tuvo usted huevos para abandonarlo, digo que tuvo huevos ya que me imagino, que en el lance con la madre cerda y aunque la cogida fue por detras, los colmillos solo le hicieron un par de surcos en el birimbao, dejandole los mencionados, un poco acojonados pero en su sitio. Esto hace que me plantee dos profundas reflexiones:
O mucho le cuelga o muy pegados los tiene para que la una sufra un ataque tan brutal y los otros no sean rozados ni con el ferron.
Saludos a todos los foreros. Ya tengo el nido hecho y pasare una temporada con ustedes,

La señora Bubilla de la Cresta Encrespada olvida que, en aquellos avatares, me di la vuelta en un acto reflejo, quedando ese carajo totalmente expuesto a tan inesperado ataque.
Y si no, que se lo pregunten a un tal Don Abel en tiempos de San Caín.

Sinor Telesforo: Sahún un fiel siguidor de sus relatos, más según el padre Xosé aquí pasouse sete pobos, como usted béin sabe foi Caín el que mató a Abel, además según el padre Xosé parece que el tal Abel era pastor de uvellas, encambio el otro agricultor, ambós xermanos hijos de Eva, la que le dio la manzana al tal de las polainas, en resumen parece que había certa enveixa entre los dois xermanos, creada por el comportamiento del patriarca, totale que Caín mata a su xermano. De tudas maneiras espero me sepa disculpar, por meter las fucias donde nahún me xaman, claro so ficen foi a petizahún del padre Xosé, que íste o seu amigo Francisco espero que más pronto que tarde lo faza santo, pois téin tudos los números, foi inganado como eu, por los poderes fácticos.

Unha aperta.

El Padre José pudiera ser un resentido por los celos que tenía del Espíritu Santo.
Si le dice que Caín mató a Abel con la quijada de un burro, usted pregúntele a ver quién coño había matado a ese burro, y por qué su quijada ya estaba descarnada.
Y si Abel capaba a las crías de los cerdos, ¿con qué intención lo hacía? A ver.
Caín, que era ganadero, tenía que defender la integridad de sus animales. ¿A que el Padre José no le cuenta todo esto, eh?
Claro. Luego pasa lo que pasa, cuando cada cual anda a su bola.

Como dice o 2525, vou meter as miñas fucias antes de ir a comer o pulpo a feira de Verin.
Quixera comentaros, que ese burro cuya queixada utilizou Caín pra matar a Abel, morreu el solo, o pobre estaba agotado, o parecer, era o que tiñan os celtas no poblado das Muradellas de Lubián como medio de transporte, con el iban a buscar agua a Fonte de fraguas, é tamen cuando se casaban iba a novia montada no burro hasta unha Fraga que hay no pozo da Moura, ali tiñan unha pequena capilla, ainda quedan unhas poucas pedras en pe, por sí fora pouco, as trutas que pescaban, que eran moitas, as tiña que subir o pobre animal nun serón desde o río hasta o poblado, non paraba! Así lle pasou ó que lle pasou.

Que enveixa me das Piño, bon porbeito, más como me gosta a min o polgo da feira.
Con relazahún al burro que descanse en paz, xa o merece hasta pra ser burro a que ter sorte.

O pulpo estaba buenísimo, non pretendo darche envidia, si animarte a que pases por unha pulpería o antes posible, dicen que o pulpo pra estar bon ten que consumirse nos meses que teñan r, non ė así, Mayo non a ten, sin embargo está caralludo.
O ser os días tan largos, ainda fumos a rematar a tarde desde Verin os Cañois do Sil, Ribeira Sacra, a carretera ten trozos bastante mala a partir da 125, compensa o viaxe no catamaran é si se compra algunha botella de viño que é mui bueno, non conocía esa zona, o paisaje nos gustou muto, aquelas viñas tan empinadas que parecen cuadros colgados en unha pared, chama atención.

Aprezado Piño: Eu sei co sinor nahún pretende darme enveixa, por os seus escritos vexo que un gaxo dos pes a cachola, béin más eu sahún un enamorado do polgo,é unha das miñas comidas preferidas, nanhún cabe ningunha dubida que donde mellor istá nisas pulpeiras da Galiza. Eu me alegro co sinor lo pasará béin.

Unha aperta.