LUBIAN: Hola, O candil; como tú ben dices, tampouco son eu...

Deséxolle a todos os participantes desta xuntanza, que sexa unha noite máxica, divertida, alegre..., que reforce os nos de unión entre toda a xente; dentro de ese recinto con tanta Historia.
Saudos a todos, en especial a sua cabeza mais visible, o amigo Felipe.
Creo que tamén asistirán, Ocandil, Piño e o amigo Barxés; para todos eles un forte abrazo.
¡A pasalo ben!

Asistiremos, sí. ¿E tú e a Pepita non vindes?

Perdona por non contestar antes, pero cuando rematei de escribir, xa estaba a Marité esperando para marchar a praia, a Cesantes; por certo, corría unha lixeira "brisa", pero a temperatura moi agradable.
Hoxe non falei con miña irmá, non sei se iría.
Supoño que étas horas inda cuntinua a festa, por tanto, pasadeo ben ata o remate da noite.
Estou seguro de que nos porás algunhas fotos.
Un forte abrazo.

Pasámolo moi ben, o home-orquesta é moi divertido, contáronse chistes pra todas as edades, recitáronse poesías, tres meniños sorprendéronnos cunha representación de pastores, ovella e lobo incluidos, o cordeiro estaba delicioso, a compañía inmellorable, a temperatura alí arriba invitaba a quedarse toda a noite contemplando as estrellas, a organización impecable, coma sempre; por o que te podo decir que, desde o máis pequeno hasta o maior, pasámolo fenomenal.
¡O LOBO NO CORTELLOOOOOO!
Saludos.

Alégrome que o pasaráis tan ben, de corazón. Tamén é importante que a xente quede contenta pra que non se perda a tradición.
Que pases boas festas do Loreto, xunto coa tua familia. Saludos ó meu tocayo (teu irmau).
Bueno, marcho pro mismo sitio de onte.
Saludos.

Ballesteros, gracias por os teus bos desexos que se cumpliron, pois paseino francamente ben na festa do Loreto, fizo boa noite e había moita xente, como era a nosa festa hai anos... Incluso aterrizou alí un autobús de una despedida de solteiros da Esculqueira, todos animados.
Non puden darlle os teus recuerdos a meu irmao por non saber a cual dos tres te refieres, ¿José Luis, Manolo ou Mingo?:-)
Verás, este vrao, estando un día no bar de meu irmao Manolo na Vilavella, fun saludar a teu irmao pensando que era él o que escribía nos foros como Ballesteros, pero xa me aclarou que o que escribes eres tú e non él. A miña confusión foi debida a foto na que aparece él tocando a gaita e pon Ballesteros. Díxome o seu nombre e o teu, pero olvidóuseme, sinto moito. ¿Podes decirmos de novo, por favor? Así dareille recordos o teu tocayo, cuando sepa a cuál, je, je.
Un saludo.

Hola, O candil: Non fai falta que me des as gracias; os meus deseos eran sinceros, e si se cumpliron inda mellor: alégrome. É un dos mutos defectos que teño: sempre deseo o ben pra os demáis.
A confusión con meu irmao estubo graciosa, inda que eu pensei que sería co mais vello, polo gran parecido que temos.
En cuanto os recuerdos pra teu irmao, ben podían ser pra cualquera deles, pois sempre me levei, e me levo, ben cos tres; aunque neste caso referíame ó meu tocayo "Mingo", por pensar que sería o que asistiría a xuntanza.
Un forte abrazo.

Ballesteros, pregúntanme a ver si eres o da Marité que estás no Porriño...

Hola O candil; efectivamente, son o Mingo "da" Marité, e desde fai unhos anos vivo no Porriño.
Seguramente, tú non me conoces, en cambio eu sí te conocí cuando eras unha cativa, entre oito e dez anos, e xa lle qerías axudar a teus pais a despachar no bar, (ou tienda, non recordo ben) que tiñan no baixo da casa. (Se non é así espero que me corrixas, antes de que saia o "sabetudo".
Sei que,ó menos físicamente, non quedará nada daquela rapaza, polo tanto non te reconocería; pero, leendo os teus comentarios, mais os que se fan sobre a tua persona, estou seguro que queda o esencial: viveza, ganas de traballar e voluntad pra axudar os demáis: as probas me remito, e felicítote por ser así.
Unha vez mais, saluda a teus irmaos de miña parte; ó Manolo vereino este fin de semana na Vilavella.
Un abrazo.

Hola, Ballesteros, non teño nada que correxirte porque é así como dices: desde ben pequeniña sempre axudei a meus pais no que tocase, no bar, nas fotos, no campo, cos animales, a conducir, a levar a casa..., o que ficese falta. Os rapaces de ahora non tein nin idea de como traballábamos os de antes. E inda así, non creo que sean mais felices do que fun eu cos meus queridos pais e irmaos.
En cuanto as loubanzas que fais sobre a miña persona, non son eu quen debe aseguralas. Sí te direi que son feliz axudando a quen podo porque doime o dolor ajeno. Non entendo como pode haber tanto egocentrismo e tanta envidia neste país se a mín pasame o contrario, que son feliz cuando vexo felicidad e prosperidad nos que me rodean e cáusame tristeza o mal do prójimo. Pero alá cada un. Direite que non te conozco personalmente pero os teus mensajes transmiten que tamén debes ser unha BOA PERSONA. E creo que eso é o millor que se pode ser nesta vida.
Como tú verás a meu irmán Manolo antes ca mín, dalle unha aperta da miña parte, que o quero muchísimo, ten un gran corazón e unha pésima salud, pero ahí está sempre con a sua sonrisa pra todos.
Saludos a todos os forer@s de boa vontade.

Hola, O candil; como tú ben dices, tampouco son eu quén pra calificarme; eu, simplemente,... son. Que sean os demáis os que me valoren; eso sí, se pode ser, con argumentos e criterio, pra ben ou pra mal. O que sí podo asegurarte é que me sinto satisfeito cuando lle fago ben a alguén; e pido perdón cuando poda facer daño, aunque sea inconscientemente. Ademáis, alguén inteligente no seu día dixo algo así: "Un individuo no es como él quiere ser; sino que, será, como el otro quiera que sea".
Cuando ecribiche o mensaxe, xa eu estaba na Vilavella, por tanto non lle pude dar recuerdos a teu irmao, inda que alí estuve os dous días a xogar a partida. Pero non te preocupes que llos daréi na próxima vez.
Un forte abrazo
Respuestas ya existentes para el anterior mensaje:
Ballesteros, ¡nin te imaginas a quen conocín este fin de semana na Vilavella! As tuas irmás, Pepita e Quinita, máis a teu primo, Peteretiño. As tuas irmás son guapísimas, rubísimas, simpatiquísimas e jovencísimas, eu pensaba que eran maiores, non sei por quéi. E teu primo moi simpático tamén, un señor, hasta fotos nos ficemos xuntos. Dixéronme que tú non estabas, foi unha pena.
Tamén esta vez me equivoquei de irmá, je, je, pois acerqueime a Quinita a preguntarlle si por un casual ela era a Pepita. ... (ver texto completo)


5 Cts/kWh para tarifa 3.0 TD, autónomos y empresas
Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España