Asín Don Ricardo, coincido totalmente co sinor. Claro teño as miñas lenbranzas, eu istibe ahí cerca de iste pobo a serbir, levaba uha gabardina que me regalara o patraún, tiña os bolsillos munto grandes,él decía que a trouxera o seu abó das Americas, a coisa e que a patroa de vez encuando metía no bolsillo un chourizo, e decir un salpicahún, no monte cuasí sempre había castañas, rocas,
quero decer setas, total que con isa merenda era eu tan feliz como oxe, co marisco. O seu relato fixo recordar da aquilo, que por certo a gabardina cheiraba a chouriza. Estamos pasando tempos dificiles, pero si tein que cambiar, que cambien pra millor pra pior que nahu sexa. Don Ricardo nahu borre os seus relatos que me fan recordar a miña adolescenza. disculpe que me meta donde nahu me xaman.
Unha aperta.
quero decer setas, total que con isa merenda era eu tan feliz como oxe, co marisco. O seu relato fixo recordar da aquilo, que por certo a gabardina cheiraba a chouriza. Estamos pasando tempos dificiles, pero si tein que cambiar, que cambien pra millor pra pior que nahu sexa. Don Ricardo nahu borre os seus relatos que me fan recordar a miña adolescenza. disculpe que me meta donde nahu me xaman.
Unha aperta.