Prezado amigo Indachosei: Non podo por menos que felicitarte, por as tuas mensaxes é contos en distintos foros dos pobos das frieiras e outros e por empregar esas palabras tan nosas como reata, piorno, pinotes e outras tan propias da nosa zona. Despois de ler a lenda, tamen polo noso entorno hai outra naque un rapaz coidaba as vacas no mes de xaneiro nun prado, e pasou de volta pro pobo o cabreiro co rabaño das cabras e ovellas, e quedou unha ovella escarriada e saio o lobo matouna e puxose a rillar nela, o rapaz que estaba na choza o ver o lobo rillando na ovella fixo lume na porta pra que o lobo non entrase, e fixose noite ata que os pais o foron buscar a el é as vacas, é da ovella xa soio queda a cabeza é o cerrizo.
Lobos agora hai poucos pero si moito raposo.
Unha grande aperta.
Lobos agora hai poucos pero si moito raposo.
Unha grande aperta.
