cando eu era rapaz ala po lo ano 1964 naceu miña irma, e viñeron o bautizo alguns familiares de lexos e que po lo paso do tempo xa non falaban galego. Una noite fumos a unha pereira que tiña o Jambrina q. e. d. e roubamoslle as peras, pero non sei como, enterouse e foi a protestarlle os meus pasi po lo feito. e unha prima que o ouviu decia,: "yo solo comi una rajita" Estamos no ano 2010 Agora no pobo de Lubian hai moitos frutais e pouca xente. Xa naide pasa fame. Xa chegou o progreso. Hai periódico, radio, televisión,.... A xente que vive alí xa ten de todo, e xa desexa outra vida diferente da que ten. E por eso xa non é tan felíz como hai cen anos. Xa non quedan vacas no pobo. Non hai res. E naide traballa as leiras. Hai moitas terras ermas. E hai moitas árbores ás que naide lles colle a froita, que cae e apodrece no chau, sin que naide lle faga caso. Sobran cereixas, peras, mazás,....
A Pereira do Jambrina está cada vez máis vella, máis soia e máis esquecida; pero sobre todo está triste porque xa naide lle rouba as peras.
A Pereira do Jambrina está cada vez máis vella, máis soia e máis esquecida; pero sobre todo está triste porque xa naide lle rouba as peras.
A ver Xinxelo, ¿por que crees tú que la gente era más feliz hace cien años? y si quieres que haya vacas, labranza y vivir como hace cien años!ánimo! que nosotros los que queremos y tenemos una vida mejor que hace 100 años, pues te aplaudiremos, al menos yo que si es por ser feliz no se deben escatimar esfuerzos.