A veces, cuando ta uno un poco agobiau del trabayu, entós allí mismo digo:
Tengo una gana de marchar p´al monte, allá arribones en Laviana; donde nun llegue ni la carretera:
Una casuca, una huertuca y unes pites y nun quiero más: Ni radio, ni televisión, ni teléfono ni na de na.
La xente mira pa mi y sonrien.! Ya me conocen ¡.
De vez en cuando pido voluntarios, entre la clientela, pa dir a la huerta a plantar lechugues, cebollín ó sayar patates; pero aquí no hay más que cuatro vagos desertores del arao.
Otres veces pongome a dar lecciones de cómo cabruñar una güadaña y hago como que siego, marcando el recorrido de la misma.
! Eh ¡, cuidao... con enterrar la güadaña ó con mancase.
Dígolo tan seriu, que a los paisanos cuestayos acertar, cuando toy faciendo teatro ó cuando ye verdá.
Tengo una gana de marchar p´al monte, allá arribones en Laviana; donde nun llegue ni la carretera:
Una casuca, una huertuca y unes pites y nun quiero más: Ni radio, ni televisión, ni teléfono ni na de na.
La xente mira pa mi y sonrien.! Ya me conocen ¡.
De vez en cuando pido voluntarios, entre la clientela, pa dir a la huerta a plantar lechugues, cebollín ó sayar patates; pero aquí no hay más que cuatro vagos desertores del arao.
Otres veces pongome a dar lecciones de cómo cabruñar una güadaña y hago como que siego, marcando el recorrido de la misma.
! Eh ¡, cuidao... con enterrar la güadaña ó con mancase.
Dígolo tan seriu, que a los paisanos cuestayos acertar, cuando toy faciendo teatro ó cuando ye verdá.