Mensajes de PEREIRO O SAN PEDRO (Orense) enviados por Piño:

Carallo! Que señoras tan guapas hay en este pueblo.
Ya prontito, cuando pare de llover;)
Gel. Non o demores máis, mira que a auga non rompe costelas.
¡Qué bonito é o pueblo de meu pai, o noso pueblo!:-)
Bonito por certo! Ahora o monte vestiuse co manto morado, lle favorece.
Amig@s Do Pereiro. Os deseo unhas felices festas, que o próximo 2014 veña cargado de parabienes. Un abrazo.
Como veo que esto esta muy apagado y todo el mundo habla de difuntos, vamos a cambiar de tercio como los toreros y alegrar el cotarro que entramos en fiestas ¿vale?. Pues bien yo este proximo año voy a hacer cambios en mi vida. De momento voy a dejarme bigote estilo "picoleto" y voy a volver a echar humo por las fauces como ya hace dos lustros largos, con objeto de aligerar el óbito, pues para lo que hay que ver en este asqueroso mundo, con setenta tacos ya es suficiente ¿no creeis?. ¡Vale!, y ahora ... (ver texto completo)
José. observo que tú hija está casi recuperada de esa operación, de lo cual, también me alegro.
Fenomenal que te dejes un buen mostacho, siempre da una pincelada de personalidad y respeto, pero siempre pensando en lucirlo paseando por las calles de esa ciudad, en esas cafeterías que visitan los jubilad@s y dar buena impresión, nunca pensar en lucirlo en lugar que mencionas.
Hablas de setenta años, vete pensando que otros veinte años más (tirando por lo poco) vas a tener que soportar los altibajos ... (ver texto completo)
A ver forer@s de esta santa casa. Quiero ver a tod@s los componentes de esta hermandad, desearle a Maria Teresa (O candil), un feliz restablecimiento. Nuestra "madrileña" (pero mas orensana que el Puente romano e as Burgas fervendo auga...) esta la pobre pachuchiña, pero hay que animarla para que pronto se recupere. Asi que al grito de "aaarrr" (ya me salió la vena militar) vamos a desearle un feliz restablecimiento. Porque la queremos mucho. ¡A ponerte buena guapetona...!. Xose.
Hoxe asistimos a misa dos peregrinos en Santiago, larga cola nos tocou de facer a miña Sra. E a min pra poder chegar a darlle un abrazo o apóstol Santiago, lógicamente fixe as miñas peticiós, entre elas tamèn pola Tere para que se recupere ben é pronto, me da a corazonada que eso vai a ser Xa mismo.
Dormimos no Grove, non podía faltar o bañarse na playa Da Lanzada, foi breve Xa que a auga estaba mui fría, moitas olas, bandera amarilla. O que non estaba nada mal era o marisco que nos dieron no xantar.
Un ... (ver texto completo)
Pepita, as veces inda era máis grande a festa que se facía polo camiño andando. Os meus mellores recordos son da festa do Pereiro máis a da Vilavella. Sería porque unha era a primeira e a collía con ganas e a outra era a última antes do "encerro" e a aproveitaba ao máximo.
Piño, eu penso que a túa cabeza furrula como debe, o alarmante sería que a estas alturas te dera por traballar. Apertas.
Gel. Ese sabio consello, chegou como auga en Mayo, estaba algo preocupado polo meu cambio de actitud, disfrutaba facendo cousas ainda que non mui relevantes, pero sí, me estou dando perfecta conta, que xa chegou! algo habrá que ir facendo por ésto de que as bisagras non críen ferruxe, sin forzarse demasiado.
Comprendo que a jubilación hai que disfrutala a tope, adaptándose o que o noso organismo aguante, pra ben ser, tiña que jubilarse un os cincuenta anos, ben de salud é co sueldo íntegro. (Asi outro galo cantaría)
Non deixes de dar unha voltiña este verán por aiquí, xusto ahora empeza a facer algo de calor, se está mui ben. Unha aperta. ... (ver texto completo)
Gracias. (Non me deche tempo a responderte o outro...). Claro que sí a disfruto, Piño, fai mutos anos que non se fai e, cuando eu era pequena, era das millores festas do contorno, era das primeiras do vrao, despois do San Juan de Chaguazoso, e collíase con ganas... Tú tamén podes vir a festa que sei que a tí e a MariTere gústavos bailar:-)
A festa da Virgen da Cabeza da Vilavella é o 8 de septiembre, coincide ca de Lubián...:- (
Saludos pra todos.
A veces dice un algunha tontería de broma, é pode haber malos entendidos, cuando ésto ocurre, a millor solución, eliminar o mensaxe, por tal motivo non dei tempo a túa contestación.
Na festa do Pereiro estaré en Valladolid, na festa da Vilavella o coincidir coa de Lubián, me temo que a dúas misas non vou a poder asistir, eu pensaba que a Virgen da Cabeza Boa era a patrona do Pereiro, disculpas polo error, no obstante, Pepita, si te agradecería que non te olvides de rezar unha salve por mín, confiemos ... (ver texto completo)
Hola, Pepita. Vente a festa o Pereiro...
Tere. Cómo disfrutas da festa do Pereiro, se nota! Sí, Pepita non deixes de ir a festa, quedache cerca, hasta dando un paseo vas sin problemas, estou pensando que eu tamén debería de ir, o ser a Virgen da Cabeza Boa, pedirlle que me restaure a un pouco a miña, ultimamente a noto que non está a punto, non lle gusta traballar, é quere levarse a millor vida posible y eso tampouco é bon plan.
Un abrazo. Que paséis unhas FELICES FESTAS.
A la gente del Pereiro y pueblos limítrofes, os deseo Felices Fiestas y un venturoso Año Nuevo y que éste, venga colmado de Salud, Paz, y prosperidad.
Un abrazo para tod@s.
Quero decir de estos de color marrón, de outros temas, xa contaréi algunha cousa máis, aunque xa se me vai acabando o repertorio.
Unha aperta a tod@s.
Sí, Gel y Blás, se desconfía, pero siempre esta la duda cuando se escapa un pedo entre mucha gente, es muy difícil averiguar donde es el punto de origen, como mucho, se puede llegar a distinguir si es de hombre o mujer.
Si es mujer, sale como agudo, fino, parece que dice Valladoliiiiid, si es de hombre, cambia el sonido dice Pamplona.!

Dous compadres un de Castromil é outro da Moimenta, se apreciaban moito, por eso se invitaban as festas de ambos lados.
Chegan os reyes, en Castromil antes estas ... (ver texto completo)
Cucumelos recollidos en unha sola mañá, por Mary Tere y Piño, semejante abundancia de setas jamás nos atopáramos.
Aprezado Piño, buenos dias pra tí y tuda malta, que alegría más grande ver que istás béin, logo que participas por istes lares, donde eu traballei tanto de novo. Teño que decirte que me gustou o que dixeste da vaca roxa de Lubian, pois iso que tú contabas presencio eu de novo, tornando de Porto, como se pelexaban, dunha vez había dois touros que istiberin cuasi un cuarto de hora pelexando, que tempos aquiles que alegría había na xente.

Un abrazo Piño.
Moiias gracias 252525, eu a ti tamén te aprecio.
Unha aperta.
Ai, Piño, que case fúche-lo Pío da Gel! E logo tí non andabas cunha pucha na testa apañando as castañas?
Contaba un día no xogo dos bolos de Lubián o tío Manuel do Selmo, con aquela retranca, tanto da súa fala coma dos seus andares, que el fora de mozo somatén, destinado en San Ceprián de Hermisende.
E unha noite tiveran que levar para casa a un paisano de alí, con máis viño no seu bandullo co dun pelexo máis un pipote xuntos.
Ao chegaren á casa daquel borrachín, dixo que era mellor entrar pola ... (ver texto completo)
Xa me reí un bon rato co caso.
Non sabia que o Manuel do Selmo fora somatén, ¿levaría uniforme? pois tiña que sentarlle como a unha porc un chocallo.
Era mui pedorro, se tiraba unhos cuescanos de impresión, presumía de que non había ser humano que tuvera tanta potencia no tubo de escape, era gracioso, xa en por sí tiña cara de chiste, enterraba as boina bilbaína hasta as orellas, quedando estas como abanicos pros lados, a boca grande, se reía muto, deixando ver unhos robustos dentes que parecían os de un engazo desdentado, algo paticorto, unha perna algo máis corta ca outra, o que lle favorecía en ese subir e baixar o andar, cargaba a bomba pras súas "tracas" que nin as das fallas de Valencia estouraban tan forte.
Digo andar! máis ben casi sempre iba a cabalo de un burro de color pardo, lanudo, bueno, o lombo xa o tiña pelado, sería dos fogonazos que recibía, albarda tampouco usaba, o pobre burro casi sempre asustado, coas orellas hacía adiante como cuando abarruntan o lobo, os ollos remelois parecía que se lle iban a salir pra fora, tamén sería pra vigilar a caxata do amo.
Contaba o Manuel, que un tal Daniel máis él, andaban facendo pared no prado do Portoespiño, a pared inda era larga, coincidiu que un estaba no cimo é outro no fondo do prado, en esto que vai o Manuel e se tira un atronador pedo, tanto que o Daniel, a pesar de estar mui xordo levanta a cabeza e lle contesta mande! seguido ponse a camiñar hacía o Manuel pra ver o que lle quería, mentras o outro se escojonaba da risa. ... (ver texto completo)
Xa o sinto, Pero non me quedou outra alternativa que eliminar o mensaje anterior, non sólo o padre José controla os escritos, a miña paisana tamén o fai ben, eu xa tiña medo a contar algo, asi foi, me dice toda sería, ou quitas o que escribiche no foro do Pereiro, ou vas a dormir o felpudo da porta a partir de ahora.
Fai unhos poucos de días estuvemos unhos amig@s comendo en un restaurante do Pereiro, nos trataron estupendamente, como siempre o suelen facer, tiñan un cochinillo asado e corzo con ... (ver texto completo)
Piño, alégrome de leerte por este foro, xa que non quixeche/pudeche vir a xuntanza, porque invitar inviteite;-). A ver se cuando alguen organice a de foreir@s de todo o contorno, te animas…:-)
Saludiños a todos.
Eu tamén de estar con vos. O de conocernos todos os foreir@s da Zona, ten que chegar, seguro! igual o domingo nos vemos na Tuiza alguhos, tú Tere non faltarás, o sábado a noite estará mui animada a verbena en Lubián, a orquesta Panorama ten moitos seguidores.
Apertas.
Si Pepita, efectivamente son eu xunto co Barxes o da camisa de cuadros, o lado Juan o meu primo que tamén concoces, atrás o Rafa e o da camisa azaul o Toño "Pita".
Un abrazo
Amig@s foreir@s do Pereiro. Unha satisfacción o veros tan animados, é que ben sabéis combatir o calor que por esas fechas nos estaba agobiando. tendes todos unha cara de felicidad, que nin auga de Lourdes pode facer mayor milagro.
Os miro é me da a impresión que os conozco de toda a vida, será de leer os vosos relatos, en realidad solamente conozco a Barxes, os demáis, pode que nos víramos algunha vez na feira da Mezquita, ou nas festas das Frieiras.
Gel. Cómo pudo ser posible que te deixaras pillar ... (ver texto completo)
Hola a tod@s. Ahora como que visito pouco os foros, xa vendrán tempos millores!
Me alegro moito o leer os vosos mensaxes, vexo que estáis ben, o celebro.
Pepita. Hay que animarse, a primavera é mui bonita, todo e na vida do color que un o quere ver, tú fai caso de Candil é disfruta de estos días tan largos, donde a naturaleza casi non pode dar máis de si.
Gel. Me fixo gracia o teu mensaxe, ten unha trama fenomenal, con pouca cousa máis que añadir, saldría unha comedia das boas. Te animaría que ... (ver texto completo)
Feliz día para tódolos papás, Pepes e Pepas, en especial para Pepita, Xosé, Zé e Piño.
Por a parte que me toca. Moitas gracias a tod@s que os acordasteis das Josefas é Josés, Un abrazo.

A ti que estás fora de España, fixate o que pasa aiquí.

Un guardia sorprende a un pescador furtivo, lógicamente se dispone a multarle.
- Son cincuenta € de multa.
- Pero oiga, si no estoy pescando; sólo estoy enseñando a nadar a mis gusanos.
- Puedo ver esos gusanos?
- Aquí los tiene.
- Pues cincuenta euros de multa, porque esto no es una zona nudista y los tiene usted sin bañador.
Queridos forer@s, hoy tengo que comunicaros que tengo una hija "superwoman". Mi hija Yolanda, ciega en un 85 por cien de ceguera, y vendedora del cupón de la ONCE, fué asaltada por un hijo de la gran.... el pasado viernes a las nueve y media de la noche dentro del portal de su casa. Despues de encerrar a su perro guia en el ascensor sacó un "cutex" cortándole la correa del bolso donde llevaba
toda la recaudación del día. La muchacha se tiró al suelo cubriendo la bolsa y el individuo se echo sobre ... (ver texto completo)
José. Me uno al sentir general de los demás forer@s, esperemos que pronto localicen a ese delincuente y pague por todo el mal que ha hecho a tu hija, tanto físico, como psíquico que aun es peor. Supongo que ya lo haréis, en estos casos, es muy conveniente una ayuda de psicólogo.
Quiero expresar mi total rechazo, a estos desalmados que tanto daño generan en la humanidad. Que la policía y la justicia no sea benévolos con ellos, es una lacra que hay que erradicar, (aunque en su totalidad, no es tarea fácil.)
Un saludo. ... (ver texto completo)
Eu tamén me alegro de que os que estaban convalecientes, xa estén recuperados.

Gel. Mui ben por ese poema de Rosalia de Castro, ésa muller me encanta como se expresa. Tamén hai un conto escrito por ti en algún outro foro, que está fenomenal, enhorabuena. Sabes darlle un toque especial.
Totalmente o meu apoyo os funcionarios públicos, non me afecta directamente, pero si mui cercano, miña muller, miñas irmás, outros familiares, é varios amigos que teño desempeñando esa profesión, todos eles mui profesionales e cumplidores do seu deber, non ten naide que generalizar esas críticas destructivas, si algún caso se da de mal comportamento, se pode tomar unha decisión sobre esa persona, xa a administración se encargará de darlle o seu merecido.
Tocante o de pagar impuestos, o haber nómina, ... (ver texto completo)
No foro da Vilavella temos, entre outras, unha bonita conversación sobre cómo se cargaba o carro. A mín deume por aportar tamén a miña vivencia, pero, dado que o carro cargábao no Pereiro, parecéme que dito mensaxe debe estar tamén aiquí, no foro do Pereiro, como homenaxe a quen me enseñou: meu pai que no ceo esté. Por tanto, transcribo eiquí o mensaxe posto por mín no foro da Vilavella en Fecha: 03/02/2012, Hora: 22:41
------------------------------ ----------
Respuesta al mensaje, enviado el ... (ver texto completo)
Foi pena non conservar unha foto de esas de cuando cargache o tractor ou os carros de herba, a tiñas que poñer alí na oficina do ministerio donde traballas en Madrid, pra que se deran conta do que valen as mulleres da nosa Terra.
Xa o decia Ana kiro na canción, as mulleres de Galicia, son as máis traballadoras, fan o caldo, van a feira é tamén son labradoras....
Vendo que Gel se nos vai a pasear po lo xardin de Barxa, eu sin pensalo máis tamén fún a dar unha volta, mui bonitas as flores, outro detalle a ter en conta tamén e a casa, ahi ten que dar gusto vivir.
O que parece que non está de moito usar, o carro é os arados, dicen que é mui sano facer ejercicio con esas ferramentas, eu tamén estou de acordo, que están millor de adorno no xardín.
Saudos.
Tamén recordo as salamandras, éstas no Pereiro, o meter o bote no pozo entre os lumiacos as veces tamén se "pescaba" algunha das negras. Miña nai xa me tiña ben avisada de non tocalas. Camiño do xogo dos bolos había unha fonte e alí recordo velas con pintas amarillas. Desde logo son preciosas, pero metelas na boca, Piño,... menos mal que todo quedou nun susto.
Esa palabra que usas, "civaco" ¿é o que levan os paxaros no pico para as crias, que nos lle chamanos "ceballo"? Saúdos.
Gel, Efectivamente cibaco, así lle decimos en Lubián o alimento que levan os paxáros no pico as crias cuando están no nido.
Eu xa ando con cuidado de non meterme no interior de Galicia, teño medo que si me pillan os da Real Academia Da Lengua Galega por ourense, me metan na cadea, asi o salir seguro que me expresaría millor en esta lengua. ¡Por As Portelas mal será!
Si señor, os pobres cadávos que están casi sin cabeza, ¡teñen que mui intelixentes.!
Sendo nenos pequenos, estaba eu a porta de casa cuando pasan Daniel pai ó Daniel neno, máis unha parexa de vacas, iban arar, me dice o Daniel pequeno queres vir con nos, eu o ser meu amigo, feliz me vou con eles.
Vamos o Cayo Carro mui cerca do pueblo, mentras seu padre araba nos baixamos a unha poza que habia no prado do Pepe, nos liamos a xogar cos cádavos que mencionáis, de pronto atopamos un par de salamandras ... (ver texto completo)
BARXES el q anda por estos lares soy yo Mikel.. a Lito no le va el "forerismo"?
O fillo da Carmen seguro q ha sido mas marino de despacho jeeeeee pero seguro q de mares conoce mucho mas q yo... y las fanecas estaran riquisimas pero yo soy mas de niscalos y boletus,, aunque tampoco diria q no para mezclar el alvariño con unos percebes o unas angulas como las q se comieron ayer en Donosti celebrando las fiestas de San sebastian
¡Pero que dices tú mutil de comer angulas.! Si están prohibitivas, creo que este año par el día de San Sebastián muy pocas angulas se habrán comido, debe andar el kg sobre los 1000 €. Si sólo por mencionarlas ya hay que pagar.
Antes aun podías de vez en cuando dar una vuelta por la Parte Vieja de San Sebastián y en el Urola, o La Cepa, pedir una cazuelita de angulas que sabían a gloria, ahora ya ni olerlas se puede.
Eskerrikasko por recordarme este manjar, quiero pensar los buenos años que pasé ... (ver texto completo)
Tere. Está clarísimo que non eras tú, xa le gustaría... e de paso que lle muxiras a vaca, da a impresión que lle costaba facelo.
Algo brutiña si parecía a moza, pero o que máis destaca en ela é o alto grado que tiña de sufrimento, hasta o punto de nin darse conta si a patada fora a ela ou a pared. ¡Tiña reflexos de carallo.!
Creo lembrar que o tal Sifó cantaba moi ben, por iso o chamaban ós funerais de importancia en Ourense. Noutra ocasión, despois de rematar o acto maila cea, iba o crego a paso lixeiro camiño da Praza das Mercedes a coller o coche de línea de volta para Lourizán.
Era entroido, as calles estaban abarrotadas de xente cada cal co millor disfraz. Nesto atópase con Braulio, un ugandés morenocho antiguo compañeiro de seminario e deciden ir a celebrar o encontro tomando unhas copas.
O Sifó, para disimular, ... (ver texto completo)
¡Sodes todos os mellores.! Da gusto entrar en este foro porque te partes de risa.
Gel o da Elvira coa súa copa de viño, mui bon, pero éste despiste do crego, máis o do José, non teñen desperdicio. Buenísimos.

Alá vai outro caso de despistes.
En un pueblo de Sanabría, (cerca do lago) de ésto fai unhos cuantos anos, ainda non habia luz eléctrica nos pueblos.
Duas mulleres, mai é filla, non se puñan de acuerdo de cual iba a muxir a vaca que tiñan parida, o final, a mai convece a filla de que era ... (ver texto completo)
Moita sorte para Xosé e Lito, e por suposto para outro foreiro moi querido polo que a min me toca; en fin, para todolos doentes, participantes ou non, que se poñan pronto ben.
Esto contoumo un día o Valentín das Frieiras:
Para mercar aquel famoso tractor o Valentín marchou, coma moitos naquel tempo, un ano para Suiza. Alí traballou de sol a sol e aforrou todo o que poido, pero como en ningún sitio atan os cans con longanizas, en vez dun ano tivo que pasar dous.
Cando volveu, chegou a estación ... (ver texto completo)
Gel. Sempre tan genial cos teus comentarios, me gusta como escribes, deberías de facelo máis a menudo. A próxima vez que utilice un taxi, vou a intentar ese sistema.
Teño entendido, que tiña habido un problema de salud con un familiar teu, por tal motivo, este verán non pudeche pasar as vacacións no pueblo. Espero esté todo xa solucionado, de ser o caso contrario que resuelva o máis pronto posible.
Observo no foro que tamén hay por ahí máis problemas de salud, os deseo en breve esté todo perfecto.
Saudos.
José. No es raro que te llame la atención el gallego que escribo, es todo lo contrario, soy consciente de que lo hago bastante mal, hasta hace muy poco era incapaz de poner ni una sola palabra en gallego, lo intento, me gusta, por un motivo fundamental, es la lengua que nos enseñaron nuestros mayores, eso sí, sólo hablar y tampoco muy correcto.
La suerte nuestra, es que contamos con gente en los foros de estos pueblos que se defiende superbién con el gallego y de esas fuentes algo nos va quedando.
Un ... (ver texto completo)
Ayer non xunxin as vacas nin collín o carro pra non despertar o persoal, de oxe non pode pasar sin facelo, (estou sin leña pro lume) o ir o monte terein cuidado de non facer moito ruido, pero a volta co carro cargado de torgos vou a apretar as terraxas do carro a tope, as esquilas tocando ben acompasadas, eu silvando ben forte a canción esa de ay si queres co carro cante, mollar o eixe no río, é despois co eixe mollado..... O can ladrando asustado con tanto atalarido.
Os prometo que van a despertar ... (ver texto completo)
Día nove de Marzo,
xa non poño máis demora,
vou felicitar no seu día
a muller traballadora.

A muller da nosa Terra,
sempre, sempre, traballadoras
atenden o seu empleo, a casa,
xamais escatiman horas.
... (ver texto completo)
Quero darlle os meus paravens a Gel, por o ben que describe as tarefas que de pequenos facíamos todos os que nacemos no rural, quen non tivo vacas magotes de cabras e ovellas e todo tipo de animais. Lembro cando tiña 14 anos cando no pobo tiñamos entre todos os veciños 350 entre ovellas cabras, se coidaban cada dia do mes segun o numero de rexelos que cada un tivera, lembro que cada dia se tocaba a bocina para unha parte do pobo para onde poidera sair o magote a bocina ou corna, era en realidade ... (ver texto completo)
Barxes. Fai bastante tempo que non tiñamos noticias túas, tamén me gustan as historias que nos contas.
Teis que asomarte máis a mehudo a esta ventana de Internet, como non somos moitos os que escribimos en estos foros, se nota rápido cuando algún colle as "vacaciós algo largas."
Un saúdo.
Con toda a súa inocencia e mansedumbre das ovellas, a veces tamén dan sorpresas é sacan o xenio.
Non se me olvida a robada que me dou un carneiro, pilloume descuidado, ven correndo por detrás, e doume un golpe tan fuerte que me tirou o suelo ¡e con que forza! deixoume como un Nazareno, coa cara e maus todas ensangrentadas, máis un fuerte dolor nas nalgas do golpe, (ainda era un rapaz)
O carneiro era enorme, tiña unhos cornos de impresión, parece que o estou vendo... Esto era en Castromil, con deciros ... (ver texto completo)
edith! jajajaja, me encanta la foto, tenemos que buscar aquella que habia de todos en el rio, te acuerdas? le pregunto a mi hermano que fijo que la tiene. un besote guapa
A pesar de que a alguien no le guste la foto (siempre hubo detractores) a mí si me gustáis ¡carallo! y mucho.

Juán lo del chiste está buenísimo. Saludos.
Me alegro moito, que nos poñamos de acordo para xuntaza de foreir@s un día, trataremos de pasalo ben e coñecernos.
No tengo nada que perdonar. Todo lo contrario, agradecidos el permitirnos leer ese relato tan lleno de sentimiento hacia un ser querido (está muy bien) esto también es poesía narrativa escrita con mucho amor a una persona que ya no está con nosotros (seguro que te ha oído.)
La mayor parte de las veces, es necesario dejar aflorar los sentimientos que llevas en tú interior, da la sensación que te liberas en parte de un peso que te agobia.
Referente a lo del libro y el otro calificativo, como que me queda un poco grande... Tan poco lo pretendo, se nota que has leído con ojos de buenos vecinos, pero que nos vemos muy poco, dado que vivimos en distintas ciudades la mayor parte del tiempo.
Gracias. Saludos. ... (ver texto completo)
Gracias, Juan, non sabes cuánto te agradezco esta foto, se me votéi a chorar e porque unha está máis sensible cuando perde a un ser tan querido e tan irremplazable, síntome como se me houbera quedado sin techo por arriba... O ver esta foto que me imagino foi tomada cuando eu era ainda pequeniña, (reconozco a porta que está detrás), e que non está no noso album de casa, agolpáronseme todos os recuerdos daquela etapa tan feliz; porque éramos pobres, sí, pero nosos páis quixéronnos tanto sempre e pasámolo ... (ver texto completo)
A pesar de que cuando teis o "candil encendido chega o resplandor hasta miña casa"non me enterar de que fallecera teu padre, o sinto de verdad, a Luis D. E. P. Si o apreciaba bastante, o motivo de non darche o pésame, e de que non me enterara hasta ahora, comprendo o vacío que os deixou na famila, a vida e así de cruel, non podemos solucionar... Po la edad inda podía vivir bastantes anos máis.
Tamén teño alguhas fotos sacadas por él de cuando iba na festa da Tuiza, verdadeios recuerdos, persona ... (ver texto completo)


5 Cts/kWh para tarifa 3.0 TD, autónomos y empresas
Llama al 654 409 325, ofertas especiales para Pueblos de España